Przychodzi wieloryb na Komisję

No więc... Kochani... ręce opadają. Tyle było szumnych zapowiedzi z obu stron, że jedna drugą rozłoży na łopatki, a tu wyszedł teatr. Nic więcej tylko teatr. Miała Komisja szczegółowo przemaglować pana świadka J. Kaczyńskiego na okoliczność jego wiedzy dotyczącej afery Pegasusa, a w zamian dostała figę z makiem. Z wczorajszego przesłuchania wynoszę niesmak. Bo to nie było przesłuchanie, tylko jakaś rozmemłana odpytka przeprowadzona karygodnie. Państwo członkowie Komisji ds. Pegasusa nie byli do niej w ogóle przygotowani. Niedoróbki, brak kompetencji, braki w wiedzy nadrabiali miną. Gdy patrzyłam na to przedstawienie, przypomniałam sobie pierwszą Komisję sejmową ds. afery Rywina. 

Od razu rzuciła mi się różnica między tamtą a tą. Poziom kompetencji , wiedzy i przygotowania członków tamtej był o niebo, wręcz nieporównywalnie lepszy od tej. I rzuca się też w oczy pewien fakt, że mamy teraz w takich Komisjach coraz gorszej jakości przedstawicieli. Jedyne co najlepiej im wychodzi, to absolutnie bezprzykładne i notoryczne prowokowanie kłótni i wzajemne obrzucanie się oskarżeniami. W stylu, który nie przystoi politykowi, parlamentarzyście. Teoretycznie, bo praktyka jest jaka jest. Najlepiej w tym zamieszaniu bawił się pan świadek Kaczyński, który praktycznie robił co chciał. I mimo wielu godzin przesłuchania, jak było widać, miał się bardzo dobrze. Był w swoim żywiole. Już od początku rozgrywał wysoką Komisję po swojemu. 

Że tego wysoka Komisja nie przewidziała, to tylko źle o niej świadczy. Jakiś śladowy procent merytoryczny, jeżeli się ukazywał, to zaraz był przykrywany brakiem technicznego przygotowania. Tak na marginesie obawiam się, że jak tak dalej pójdzie, to czy ten skład cokolwiek wyjaśni. Pani przewodnicząca jako była policjantka i negocjatorka, nie za bardzo dawała radę. Wdawała się w słowne przepychanki, jej koledzy w tym samym czasie milczeli, a posłowie PiS spokojnie realizowali plan obstrukcji posiedzenia. Robili to, co potrafią najlepiej, czyli taktyczną zadymę. Jednocześnie próbowali na swój niewybredny sposób wcisnąć nam, że cała ta Komisja nie powinna zostać powołana. 

Że pan były premier, wicepremier, doktor nauk prawnych, prezes PiS i wieloletni poseł, nie powinien być świadkiem w tak banalnej sprawie, jaką jest sprawa Pegasusa. I chyba dobrze, że do tego doszło, bo zobaczyliśmy na własne oczy, jak PiS rozumie, przestrzega i traktuje Prawo, nawet to prawo przez siebie ustanowione. Za wszelką cenę starali się być murem odgradzającym pana świadka od członków Komisji. A sam pan świadek, jeżeli ktoś tego wcześniej nie zauważył, okazał się  wręcz czystym książkowym przykładem pisowskiej patologii. Przy tym wchodząc samemu w potyczki słowne z członkami Komisji, szczególnie z jednym członkiem, unosił się na falach własnego intelektu nie kryjąc, w jak głębokiej pogardzie ma przeciwną stronę.

Jednak jest tylko człowiekiem i to w podeszłym wieku, więc po jakimś czasie zaczął się plątać w zeznaniach. Mając przed sobą dyletantów, do tego nieprzygotowanych do zadania, to jego plątanie się nie wypadło tak rażąco źle, jakbyśmy tego chcieli. Udało mu się pokazać swoim wiernym wyznawcom, a szczególnie tym co zaczęli wątpić w jego możliwości, że pomimo wieku, wiele jeszcze może. Obraz ogólny jaki odebrałam, to dobra kondycja Kaczyńskiego (może był na jakichś prochach?)  na tle bladej i rozchwianej Komisji. Ale też widać było wyraźnie, że prezes PiS jeszcze nie przerobił ze sobą faktu, że po wyborach Polska przestała być jego prywatną własnością. Co okazywał pogardą, butą i zwyczajnym chamstwem.

Przestawienie się z pozycji władcy panującego nad swoimi poddanymi, na pozycję szeregowego posła który już nic nie może, to bardzo dla niego bolesne doświadczenie. Co było widać, słychać i czuć. Nawet przez szkło małego ekranu. Pokazał Polakom jakby dwa oblicza, z jednej strony człowieka z kondycją, z drugiej strony starego człowieka, któremu z bezsilności puszczają nerwy. Stąd to całe pouczanie, dzielenie członków Komisji na tych lepszych i tych gorszych i kuriozalne słownictwo, którym uwielbia epatować. Dodając do tego zachowanie posłów z PiS, zarzucających członkom Komisji niedouczenie, niedoczytanie i że nie znają Prawa, wyglądało mi na broń jednak obosieczną.

Bo sami nie będąc omnibusami, wielokrotnie, by wyjść zwycięsko z potyczki, nie wstydząc się własnych braków, ułomności i bezczelności, stosowali wybiegi urągające Literze Prawa. I tak jak to, że Kaczyński nie hamował swojego braku kultury, że członek Zembaczyński mógłby trochę odpuścić, bo zagalopował się niemiłosiernie, to może całe posiedzenie byłoby zjadliwe. Może. Znając jednak temperamenty niektórych posłów należało się spodziewać niejednej jatki. Było to do przewidzenia, ponieważ Komisja zapraszając Kaczyńskiego niemal na pierwszy ogień, wiedziała dobrze z kim będzie miała do czynienia. Wyszło jak wyszło. Nie dali rady i to będzie im wytykane bardzo długo.

Ale możliwe, że Komisja będzie jeszcze mogła się zrehabilitować choćby z powodu ewentualnego ponownego wezwania pana świadka na odpytkę. Pod warunkiem jednakże, że eksperci uznają, iż złożenie częściowe przysięgi i inne mniej lub bardziej drobne błędy popełniane w trakcie posiedzenia, obligują do ponownego stawienia się świadka przed Komisją. Wtedy jest okazja do lepszego przygotowania się na to spotkanie. Krótko mówiąc, oglądaliśmy nie posiedzenie kompetentnej Komisji ds. Pegasusa, a jej blamaż. Zobaczymy co będzie dalej, może się dotrą, ale sądzę póki co, że w skład tej Komisji weszli nieodpowiedni przedstawiciele polskiego parlamentu. 

Myślę też, że ta Komisja jak i jej poprzedniczki, dla posłów jest trampoliną do pokazania się szerszej publiczności, jest okazją by więcej zyskać wizerunkowo. Zbyt wygórowana ambicja często bywa szkodliwa dla kariery, co jest wiadome nie od dzisiaj. Jednak w polityce nie jest to ważne. Ważne żeby o nich mówiono. Byle co, ale mówiono. Przez to właśnie od lat obniżany jest standard polskiej polityki. Garną się do niej coraz słabsi kandydaci. Nie stanowiący konkretnej wartości dla Polskiej Racji Stanu. To typowi karierowicze, którym wcześniej nie udało się w życiu. To skazani wyrokami, którzy liczą na immunitet i bezkarność. To chciwi cwaniacy, chcący się dorobić.

Co z tego, że są wykształceni, skoro zachowują się jak analfabeci mówiący językiem rynsztoka. Że wyborcom podoba się taki sepleniący nieprzyjemny poseł Gosek, wiecznie wrzeszczący Ozdoba, wiecznie i bezczelnie przerywający Przydacz i inne pisowskie tego typu indywidua, zawsze będzie mnie dziwiło. Przecież mamy do czynienia z ludźmi, którzy świadomie zepsuli nam państwo. Pod postacią dobrotliwego dziadunia kryje się zatwardziały satrapa otoczony cwaniakami gotowymi na każde jego skinienie, by dalej je psuć. I to jest widoczne. Dlaczego wśród Polaków są tacy, którym się to podoba? Nie rozumiałam tego i przenigdy tego nie zrozumiem.

Nie rozumiem również takiej szkodzącej Polsce postawy, jaką reprezentuje sobą Kaczyński i jego ludzie. Szkodzącej Polsce wewnętrznie. Co wielokrotnie było widać na posiedzeniu Komisji ds. Pegasusa. Kaczyński nie byłby sobą, gdyby w odpowiedziach nie wspominał o śmiertelnych wrogach, o złym kierunku w jakim zmierzają sprawy polskie pod kierownictwem Tuska, o niemieckich wrogich wpływach, o dominacji Unii Europejskiej nad Polską i wielu innych sprawach, które on żywotnie nie akceptuje. Ma na ustach "Bóg Honor Ojczyzna", powołuje się na suwerenność i niezależność, a sam imię tej właśnie ojczyzny szarga gdzie popadnie i kiedy popadnie. 

W takich chwilach pytam samą siebie, gdzie tu rozum? I obawiam się tego, że w tym olewaniu własnego kraju może on posunąć się jeszcze dalej. Jeszcze dalej mogą posunąć się jego ludzie. Może, bo zobaczcie, jest na to przyzwolenie. Wchodzi taki dziadek w tłum i swoje bredzi. Lecą słowa, ale w sumie nic mu z żadnej strony nie grozi. Ktoś kiedyś może jednak nie wytrzymać. Ktoś kiedyś wykona ruch. Czy na to właśnie czeka Kaczyński? By ktoś sprowokowany przez niego, dokonał na nim aktu przemocy? Czasami myślę, że tak właśnie jest. Jak bowiem wszem wiadomo, akcja rodzi reakcję. Oby do tego nie doszło, bo pisowcy mieliby znowu znakomity pretekst do ponownego obwiniania Tuska i Koalicję o wszystko, co im ślina na język przyniesie.

Tak czy siak, wieloryb pływający wśród płotek, ma się dobrze. Jest zdolny połknąć ławicę przynajmniej mentalnie. Fizycznie jest z nim gorzej, ale i tak nadrabia miną. A ciemny lud wciąż to kupuje. Pamiętajmy, że próbkę swoich możliwości PiS dał w latach 2005 - 2007, a potem w czasie ośmioletnich rządów rozwinął te możliwości na maksa. Na przykładzie wczorajszego posiedzenia Komisji okazuje się, że ostatnie słowo nie zostało powiedziane. Więc nie cieszmy się, bo Historia lubi się powtarzać. Wszak od prezesa, jak sam o sobie raczył powiedzieć, nie ma na świecie mądrzejszego. 

Tu się serdecznie obśmieję, bo ośmielam się porównać Kaczyńskiego do przystarej i nieco zdezelowanej Kasztanki Piłsudskiego, na grzbiecie której do woli hasa sobie pewien wschodni dyktator, mimo, że sam Kaczyński gorąco wypiera się swojej sympatii i zauroczenia wschodem. Polityka to sprawa wyłącznie dla dorosłych. To oczywista oczywistość. Jeszcze do niedawna zajmowali się nią mali chłopcy z przyżoliborskiej i nowogrodzkiej piaskownicy, spoza granic której nie widzieli reszty świata. Mamy wciąż pecha, że polskimi sprawami zajmują się ludzie bez właściwości, jak chociażby aktualny osobnik pilnujący jeszcze przez chwilę pałacowego żyrandola. 

Mamy pecha do polityków polskich. Mamy ogromnego pecha, że reprezentowała nas na zewnątrz grupa "ambasadorów" wybieranych z grona pisowskich osobników, nie mających odpowiedniego wykształcenia, odpowiednich kompetencji, doświadczenia i nie mówiących w obcych językach, co absolutnie powinno być wymaganym minimum. Ośmieszyło to nas na długo. Na szczęście zostali odwołani, nie wrócą na ciepłe posadki, czy to się strażnikowi żyrandola podoba, czy nie. 

Wczorajsze (piątek 15.03.2024) przesłuchanie pana świadka, dumnego inteligenta z Żoliborza, pokazało na tu i teraz całą o nim prawdę. Może i ma on jeszcze dobrą kondycję, za to forma i treść językowa, ten cały wylewający się bełkot, którym nas raczył i rozgrywał nim swoją batalię, gęsto przepełnioną patologią, daje nam wiele do myślenia. 

Można by rzec, że jakie społeczeństwo, taka władza. 

Obrazy: *YouTube *Internet